Wady wzroku

Jest wadą wzroku gdzie układ optyczny oka za słabo skupia promienie na siatkówce. W związku z tym ostry obraz powstaje za siatkówką, a człowiek widzi obraz z bliska rozmyty. Nadwzroczność korygowana jest za pomocą soczewek skupiających (dodatnich), które przesuwają obraz na siatkówkę, co daje ostre widzenie do bliży. Dalekowidz przedmioty odległe widzi bez korekcji, ma kłopoty z widzeniem z bliska.

Wada wzroku gdzie oko nadmiernie załamuje promienie w stosunku do długości oka. Najczęściej jest osiowa z powodu wydłużenia gałki ocznej. Ostry obraz powstaje przed siatkówką. Osoba z myopią widzi z daleka obraz nieostry, z bliska widzi dobrze. Wada ta korygowana jest soczewkami rozpraszającymi (minusowymi), które przesuwają obraz do tyłu na siatkówkę. Krótkowzroczność ujawnia się najczęściej w okresie szkolnym. U osób gdzie występuje rodzinnie może znacznie się powiększać i powodować zmiany zwyrodnieniowe siatkówki. Obecnie są nowe metody leczenia krótkowzroczności oprócz korekcji okularowej i soczewek kontaktowych. Są to soczewki ortokeratologiczne w których pacjent śpi, a w ciągu dnia bez żadnych pomocy widzi dobrze oraz laserowe korekcje (zabiegi korygowania krótkowzroczności).

W tej wadzie promienie świetlne wpadające do oka załamywane są przez układ optyczny oka w różnym stopniu, w zależności od płaszczyzny w której się znajdują. Mamy tu dwie główne płaszczyzny. W jednej z nich promienie wpadające do oka są załamywane przez układ optyczny oka maksymalnie, a w drugiej minimalnie. Najczęściej płaszczyzny te są do siebie prostopadłe.W płaszczyznach pośrednich do dwóch wymienionych stopień załamania promieni jest różny. Tym mocniejszy im dana płaszczyzna jest bliżej płaszczyzny maksymalnego załamania i słabszy im bliżej płaszczyzny minimalnego załamania promieni. Miarą astygmatyzmu jest różnica mocy optycznych oka w wymienionych płaszczyznach głównych. Główną przyczyną astygmatyzmu jest niesferyczna, zniekształcona rogówka. Astygmatyzm korygowany jest przy pomocy soczewek torycznych (cylindrycznych). Może występować w oku krótkowzrocznym, jak i nadwzrocznym. Daje zniekształcenie obrazu, rozmycie. Małe wady są często niekorygowane, większe wady powodują męczliwość oczu, bóle i wymagają korekcji.

Oko posiada zdolność przystosowania się do patrzenia na różne odległości czyli akomodacji, co wiąże się ze zmianą mocy optycznej. W wyniku skurczu mięśni rzęskowych następuje zmiana kształtu soczewki, co daje zdolności skupiającej. Człowiek patrząc na różne odległości bezwiednie reguluje moc optyczną soczewki tak by na siatkówce powstał ostry obraz oglądanych przedmiotów. Największy zakres akomodacji mają dzieci. W wyniku naturalnego procesu starzenia akomodacja stopniowo maleje i ok 70 rż jest zerowa. Wynika to z utraty elastyczności soczewki, więzadeł i mięśni rzęskowych. Wada ta pojawia się i stopniowo pogłębia po 40 rż. U osób które dotychczas dobrze widziały powstają problemy z dobrym widzeniem z bliska. Niedobór akomodacji w przypadku oczu miarowych ze starczowzrocznością wyrównuje się soczewkami skupiającymi (dodatnimi). U osób z krótkowzrocznością stopniowo maleje moc ich soczewek minusowych. U osób nadwzrocznych ich wada wzrasta do bliży szybciej. W przypadku myopii i hypermetropii dobrym rozwiązaniem są soczewki progresywne, które pozwalają widzieć z różnych odległości w jednych okularach.